Choć dla wielu osób metoda Ilizarowa może brzmieć nieco obco, stanowi jedno z najbardziej rewolucyjnych osiągnięć w dziedzinie ortopedii. Nazwana na cześć rosyjskiego chirurga, Gavriila Ilizarowa, ta technika zyskała uznanie na całym świecie dzięki swojej skuteczności w leczeniu złamań, deformacji oraz problemów z długością kości. W niniejszym artykule przybliżymy podstawowe informacje na temat metody Ilizarowa, tłumacząc, jak działa i w jakich przypadkach była stosowana. 

Co to jest metoda Ilizarowa?

 

Metoda Ilizarowa jest techniką stosowaną w chirurgii ortopedycznej, która pozwala na skuteczne leczenie złożonych złamań, deformacji kości oraz wydłużanie kończyn długich. Została opracowana przez radzieckiego chirurga, Gavriiła Ilizarowa, który po raz pierwszy zastosował tę metodę w latach 50. XX wieku. Od tego czasu technika ta zyskała międzynarodowe uznanie i przez długi czas była regularnie stosowana na całym świecie. Chociaż metoda Ilizarowa wciąż jest ceniona w specyficznych przypadkach medycznych, to obecnie częściej wykorzystuje się bardziej nowoczesne metody leczenia. Mimo to warto przyjrzeć się temu, na czym polegała i kiedy była wykorzystywana.

Aparat Ilizarowa, który jest kluczowym elementem tej metody, składa się z kilku metalowych pierścieni i półpierścieni stabilizacyjnych połączonych ze sobą gwintowanymi prętami regulacyjnymi. Pierścienie te są umieszczane wokół kończyny, a przez kość przewlekane są metalowe druty Kirschnera. Ta zewnętrzna konstrukcja umożliwia bardzo precyzyjne manipulacje pozycją kości, co jest kluczowe przy leczeniu złamań czy korygowaniu deformacji.

Jednym z najważniejszych aspektów operacji metodą Ilizarowa jest dystrakcja kostna, proces, w którym stopniowo rozciąga się kość, aby zainicjować jej wzrost. Po dokonaniu precyzyjnych cięć chirurgicznych w kości aparatura Ilizarowa pozwala na kontrolowane rozciąganie kości o około 1 mm dziennie. W miejscu rozciągania formuje się nowa tkanka kostna, co pozwala na wydłużenie lub odbudowę kości.

Pomimo wysokiej skuteczności metody Ilizarowa powikłania mogą się zdarzyć, zwłaszcza ze względu na bardzo inwazyjny charakter tej techniki i długość procesu leczenia. Mogą one obejmować:

• obrzęki kończyn,
• przedwczesny/opóźniony zrost,
• przemieszczenia odłamów kości,
• przykurcze stawowe,
• złamanie wydłużanego fragmentu kości,
• ograniczenia ruchomości.

Ponadto jest to technika czasochłonna i wymagająca od Pacjenta cierpliwości oraz przestrzegania zaleceń medycznych. Proces leczenia jest często długotrwały, a pełna rehabilitacja wymaga współpracy między chirurgiem, Pacjentem a zespołem rehabilitacyjnym.

 

Kluczowe zastosowania metody Ilizarowa

 

Metoda Ilizarowa znalazła zastosowanie w różnych dziedzinach medycyny, głównie w chirurgii ortopedycznej i traumatologicznej. Oto kilka kluczowych zastosowań tej metody.

1. Wydłużanie kończyn metodą Ilizarowa: było często wykorzystywane w przypadku leczenia Pacjentów z nierównością długości nóg lub w przypadkach, gdy Pacjent pragnie zwiększyć swój wzrost.
2. Korekta deformacji kości: Metoda ta jest stosowana do korygowania różnych rodzajów deformacji kości, takich jak krzywizny, skręcenia czy zniekształcenia wynikające z wad wrodzonych, chorób takich jak krzywica czy też urazów. Aparat Ilizarowa pozwala na precyzyjne dostosowanie kąta i długości kości, co jest kluczowe dla prawidłowej rekonstrukcji.
3. Leczenie złożonych złamań: W przypadkach skomplikowanych złamań, zwłaszcza tych, które są trudne do ustabilizowania za pomocą tradycyjnych metod, metoda Ilizarowa oferuje efektywną alternatywę. Zewnętrzny aparat stabilizuje kość, umożliwiając jej prawidłowe zrośnięcie.
4. Rekonstrukcja po utracie tkanki kostnej: U Pacjentów, którzy doświadczyli znacznej utraty tkanki kostnej z powodu urazów, infekcji czy nowotworów, metoda Ilizarowa może być wykorzystana do odbudowy brakującej kości. Technika dystrakcji pozwala na „wyciąganie” istniejącej kości w celu stymulacji tworzenia nowej tkanki.

Metoda Ilizarowa jest szczególnie ceniona za swoją wszechstronność i możliwość indywidualnego dopasowania do potrzeb Pacjenta. Dzięki temu znajduje szerokie zastosowanie w leczeniu wielu trudnych i złożonych problemów ortopedycznych, zapewniając często jedyną alternatywę dla bardziej inwazyjnych procedur chirurgicznych.

 

Jak przebiega operacja metodą Ilizarowa?

 

Proces leczenia rozpoczyna się od badania fizykalnego i obrazowania, które pomaga chirurgowi zrozumieć, gdzie i jak musi działać. Metody takie jak rentgen, MRI (rezonans magnetyczny) czy CT (tomografia komputerowa) są używane do uzyskania dokładnych obrazów struktur kostnych i otaczających tkanek. Niejednokrotnie ważny uzupełnieniem badania obrazowego jest użycie analizy chodu 3D. Tylko po dokładnej analizie medycznej i zrozumieniu istoty dolegliwości chirurg może zaproponować optymalne leczenie z użyciem aparatu Ilizarowa. Składa się ono z trzech etapów:

1. Osteotomia – jest to pierwszy i kluczowy etap zabiegu, polegający na chirurgicznym nacięciu kości, które ma na celu jej przygotowanie do procesu wydłużania. Chirurg dokonuje precyzyjnego przecięcia w wyznaczonym miejscu, co umożliwia późniejsze kontrolowane „rozciąganie”.
2. Dystrakcja – ten etap polega na stopniowym rozciąganiu kości za pomocą aparatu Ilizarowa. Po osteotomii i zastosowaniu aparatu kończyna jest codziennie bardzo delikatnie rozciągana. To stopniowe rozciąganie powoduje, że w miejscu przecięcia kości tworzy się nowa tkanka kostna.
3. Stabilizacja – następuje po zakończeniu procesu dystrakcji. Jej celem jest umożliwienie nowo utworzonej kości na całkowite zrośnięcie i umocnienie. Aparat Ilizarowa pozostaje na miejscu, aby zapewnić niezbędną stabilność i ochronę dla kości w trakcie jej zrastania.

Podczas każdego z tych etapów Pacjent jest ściśle monitorowany przez zespół medyczny, który regularnie kontroluje postępy w leczeniu i zapewnia odpowiednią opiekę. W tej metodzie równie ważną rolę odgrywa fizjoterapia.

Podsumowanie

 

Wydłużanie kończyn metodą Ilizarowa to skomplikowana, bolesna i niezwykle czasochłonna procedura, która wymaga od Pacjenta i personelu medycznego dużej cierpliwości oraz zaangażowania. Proces ten może trwać kilka miesięcy, a nawet ponad rok, w zależności od wymaganego wydłużenia i indywidualnych reakcji organizmu Pacjenta na leczenie. Dlatego w Paley European Institute stawiamy na bardziej nowoczesne i o wiele skuteczniejsze metody. Wykorzystując teleskopowe gwoździe śródszpikowe, wydłużamy kości za pomocą pola magnetycznego z użyciem zewnętrznej jednostki sterującej. To procedura, która zapewnia wewnętrzne wydłużanie kości, co oferuje wiele zalet. Co ważne to lekarz decyduje, która metoda w przypadku każdego Pacjenta jest najlepszym rozwiązaniem.

Zastosowanie gwoździ teleskopowych minimalizuje dyskomfort Pacjenta. W przeciwieństwie do metody Ilizarowa, gdzie aparat zewnętrzny jest mocowany do kończyny na długi czas, gwoździe teleskopowe są w pełni wewnętrzne. Eliminuje to problemy związane z noszeniem zewnętrznego aparatu, takie jak ryzyko infekcji w miejscach, druty przechodzą przez skórę oraz związany z tym ból i dyskomfort. To jednak tylko niektóre z ich zalet. Chcesz dowiedzieć się więcej? Skontaktuj się z nami!