Pod pojęciem rozwoju ukrywa się wiele rzeczy. Myśląc o rozwoju, możemy mieć na myśli ten psychomotoryczny, emocjonalny, osobisty, rozwój mowy czy też technologiczny. Bez względu na to, na którym się skupimy, rozwój to proces.

Obserwując dziecko i to, w jaki sposób osiąga nowe umiejętności, czasem chcielibyśmy, aby jego rozwój przebiegał szybciej, sprawniej i bardziej równomiernie. I choć pewne sprawy możemy usprawniać i wspierać, to rzadko możemy je przyspieszyć.

Aby osiągnąć pewne cele, potrzebujemy czasu. Co więcej, jak mawia jedna z naszych fizjoterapeutek – Paulina Krystosiak – czasem, aby zrobić krok do przodu, musimy najpierw odpuścić albo zrobić przerwę. Ta kwestia oczekiwań, odpuszczania oraz przerw jest niezwykle istotna w rozwoju. W jego procesie naturalne jest, że czasem będą chwile trudniejsze, kiedy będziemy chcieli się poddać, bo nie widzimy rezultatów tak szybko, jak byśmy tego pragnęli. Czasem wręcz może dojść do regresu, który jest testem cierpliwości i wytrwałości. Zazwyczaj jednak po trudnych chwilach przychodzi upragniony sukces, robimy nie jeden, a kilka kroków do przodu i możemy świętować to, co wypracowaliśmy. W chwilach zniechęcenia i zwątpienia przypominajmy sobie o tym, czego dziecko już dokonało i jaki zrobiło postęp. Pomocne w tym może być przygotowanie pamiątkowego albumu ze zdjęciami, który będzie pełnił funkcję kroniki rozwoju. Taki album będzie również stanowił motywację do działania dla samego dziecka, ponieważ będzie ono miało namacalny dowód, że wciąż się rozwija, choć czasem bywa trudno.

Każde dziecko rozwija się w swoim tempie. Są oczywiście normy rozwojowe, jednak widełki są zazwyczaj tak szerokie, że w porządku jest osiągnięcie przez jedno dziecko umiejętności w wieku 10 miesięcy, a przez inne w wieku 18 miesięcy. A co z dziećmi, które są niepełnosprawne, rozwijają się wolniej lub mniej typowo? Dla rodziców naszych małych pacjentów jest to oczywiste, że dzieci z niepełnosprawnościami rozwijają się czasem inaczej lub w innym tempie, jednakże proces ten trwa nieustannie. Stąd tak ważną rolę pełni wspomaganie rozwoju przy pomocy różnych form terapii.

Rodzice zwracają niekiedy uwagę na to, że osoby z dalszej rodziny lub spoza niej pragną wyręczać dzieci niepełnosprawne w codziennych obowiązkach. Chcą również rekompensować im to, co według nich dzieci tracą, za pomocą wielu prezentów i gadżetów. Zarówno rodzice jak i nasi pacjenci opowiadają nam, że chcieliby, aby nie traktowano ich na specjalnych warunkach. Chcą korzystać i cieszyć się z życia na takich samych zasadach jak wszyscy. Oczywiście niezbędne okazuje się pewne dostosowanie otoczenia w taki sposób, aby codzienne funkcjonowanie było możliwe. To nie znaczy jednak, że należy dzieci wyręczać w tym, co mogłyby i chciałyby robić same.

Równość szans polega między innymi na traktowaniu ludzi sprawiedliwie i bez uprzedzeń oraz na tworzeniu takich warunków życia, które zachęcają do samodzielności oraz dbają o godność człowieka.

Każdy człowiek ma prawo do rozwoju, nauki oraz odkrywania świata. Jako ludzie potrzebujemy również kontaktu z drugim człowiekiem. Widzimy na co dzień, jak ważnym aspektem staje się to dla dzieci, które trafiają do naszego Instytutu. Garną się do wspólnej zabawy i rozmowy z innymi dziećmi i dorosłymi. Przez pewne trudności czy ograniczenia związane z samodzielnym poruszaniem się, ten aspekt społeczny bywa nieco utrudniony, jednak przy wsparciu opiekunów zapewnienie dzieciom swobodnej zabawy i spotkań z dziećmi jest jak najbardziej możliwe i korzystne z perspektywy rozwoju dziecka.

Aby wspierać jak najskuteczniej dziecko, czasem niezbędna może okazać się całościowa diagnoza rozwoju. Kiedy niepokoi nas jakiś aspekt rozwoju lub zauważymy pewne trudności w funkcjonowaniu dziecka, warto zgłosić się do poradni psychologiczno-pedagogicznej w celu zrobienia takiej diagnozy. Rodzice niekiedy obawiają się, że otrzymają dokument, z którym się nie będą zgadzać lub że diagnoza zaważy na dalszym życiu dziecka lub rodziny. Sama diagnoza jednak nie wpływa na funkcjonowanie dziecka. Ono w dalszym ciągu jest takie, jakie było. To jednak, co pozytywnego diagnoza wnosi, to wiedzę, w którym kierunku warto iść i w jaki sposób wspierać dziecko, aby rozwijało się jak najlepiej i miało równe szanse. Wiedza to skuteczna broń w walce z bezradnością.