W idealnym świecie życie rodzinne zawsze byłoby usłane różami, rodzice szczęśliwi, a dzieci uśmiechnięte i zdrowe. Rzeczywistość jednak bywa trudniejsza i zamiast w różowych barwach prezentuje się raczej w odcieniach szarości.

Jednym z bardziej przykrych doświadczeń dla dziecka jest rozstanie lub rozwód rodziców. Często to rozwiązanie, choć bolesne i okupione stresem, okazuje się jedynym dobrym wyjściem. Próby podtrzymywania związku wyłącznie ze względu na dziecko przyniosłyby więcej szkody niż pożytku wszystkim członkom rodziny.

W tym wymagającym czasie ważne jest to, aby zatroszczyć się o własne emocje i nie zalewać nimi dziecka. Wówczas będzie łatwiej zadbać o dziecko, które w tym okresie również potrzebuje wyjątkowego wsparcia.

Sposób, w jaki dzieci reagują na informację o rozstaniu rodziców, zależy od ich wieku, osobowości oraz okoliczności tego rozstania. Często pierwszymi reakcjami u dzieci są szok, smutek, frustracja, złość lub niedowierzanie. Ten czas rodzice mogą nieco złagodzić, unikając prowadzenia kłótni i gorących dyskusji w obecności dziecka, jak również zapewniając je, że nie jest odpowiedzialne za rozstanie rodziców. Zdarza się bowiem tak, że dzieci szukają w sobie winy za decyzję rodziców i to ważne, aby wiedziały, że należy ona wyłącznie do dorosłych.

To naturalne, że w obliczu rozstania pojawiać się będą różne emocje – zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Ważnym elementem tego okresu jest zapewnienie dzieci, że ludzie różnie reagują na zmiany w życiu i wszystkie pojawiające się emocje są czymś normalnym. Bywa i tak, że jeśli przed rozstaniem dochodziło w domu do burzliwych kłótni lub nawet przemocy, to w odpowiedzi na rozstanie członkowie rodziny odczują ulgę i spokój. Mogą one przeplatać się ze smutkiem, lękiem czy też złością. Jednak wszystkie te emocje i stany są w zupełności normalną reakcją. Warto też porozmawiać z dzieckiem o tym, co dzieje się z rodzicami i jak obecnie się czują, aby zminimalizować ryzyko, że dzieci będą obwiniać się za trudne emocje rodziców lub będą próbowały za wszelką cenę pocieszać swoich opiekunów. W czasie okołorozwodowym ważne jest również to, aby rodzice mieli wsparcie innych bliskich osób dorosłych, przyjaciół lub specjalistów. Nigdy jednak nie powinno dojść do sytuacji, w której powiernikiem oraz opiekunem zostaje dziecko – nawet nastoletnie.

Kiedy rodzice się rozstają, dla dziecka jest to okres wzmożonego napięcia i trudności. Musi poradzić sobie z wyzwaniami codzienności i dorastania, a dodatkowo zmierzyć się z nową rzeczywistością, która nadchodzi w związku z rozwodem. A zmian może być wiele: nowe mieszkanie lub dom, nowa szkoła, nowe znajomości, przeprowadzka do innej miejscowości, rzadsze kontakty z jednym z rodziców, konieczność przebywania z nowym partnerem lub partnerką rodzica itd. Z tego względu warto uprzedzić nauczycieli w przedszkolu lub szkole dziecka, z jaką sytuacją musi się ono mierzyć. Dzięki temu pracownicy placówek będą mieli szansę lepiej zaopiekować się dzieckiem i zwiększyć czujność i uważność na jego zachowanie i samopoczucie.

Bez względu na to jaką ścieżkę obiorą rodzice i czy będą w stanie rozmawiać ze sobą, czy też nie, kluczowe dla dziecka jest zapewnienie go, że w dalszym ciągu pozostają jego rodzicami, a ich miłość do dziecka wciąż trwa i to się nie zmieni.

Temat rozstania i rozwodu jest bardzo obszerny i wymaga indywidualnego podejścia w zależności od rodziny oraz sytuacji, w jakiej się ona znajduje. Dlatego też, jeśli przechodzicie teraz przez ten wymagający okres i potrzebujecie wsparcia, możecie skorzystać ze spotkania z naszą psycholog.