Kiedy dziecko zmaga się z chorobą, rodzice poszukują dla niego najlepszych specjalistów i metod leczenia. To ważne, aby trafić na osoby, które są nie tylko profesjonalistami w swojej dziedzinie, ale również podchodzą indywidualnie i z empatią do każdego pacjenta.

W Paley European Institute pacjentem opiekuje się cały zespół specjalistów, który pomaga mu przejść przez meandry procesu leczenia. Po wstępnych konsultacjach i badaniach pacjent otrzymuje swój indywidualny plan, w którym zawarte są pełne i rzetelne informacje o ścieżce leczenia od początku aż do zakończenia procesu terapeutycznego.

Nasz zespół otwarty jest na rozmowę i towarzyszenie pacjentom na każdym etapie leczenia. Zachęcamy ich do aktywnego udziału w całym procesie – zadawania pytań, dzielenia się swoimi wątpliwościami, niepokojem, ale też sukcesami i momentami radości. W procesie leczenia personel medyczny i pacjent tradycyjnie koncentrują się przede wszystkim na ciele. Jednak coraz częściej specjaliści, w tym pracownicy Paley European Institute, jak również pacjenci zwracają uwagę na aspekt emocji i zdrowia psychicznego. Ciało nieodłącznie związane jest z psychiką. Badania donoszą, że depresja lub zaburzenia lękowe występujące przed operacją lub pojawiające się po niej mogą spowalniać i utrudniać gojenie się ran, a pacjent w rezultacie spędza dłuższy czas w szpitalu. Mając to na uwadze, do dyspozycji naszych pacjentów pozostaje psycholog, z którą można spotkać się na każdym etapie leczenia.

Kiedy dotyka nas choroba, wpływa nie tylko na ciało, ale również na samopoczucie. Trzeba zmierzyć się z bólem, rozczarowaniem, straconymi nadziejami. Oddanie swojego zdrowia w ręce innej osoby czyni nas wyjątkowo bezbronnymi i może wywołać szereg silnych emocji. Pacjenci, którzy decydują się na leczenie w Paley European Institute, to zazwyczaj osoby, które wymagają długotrwałej fizjoterapii i opieki lekarza. Często potrzebują kilku interwencji chirurgicznych, aby poprawić jakoś swojego życia. Stąd też niezwykle ważną rolę pełni przygotowanie się do tego procesu i uzyskanie wsparcia – nie tylko informacyjnego, ale również emocjonalnego.

Pacjenci poddawani planowej operacji ortopedycznej znajdują się w nieco bardziej komfortowym położeniu niż osoby, które potrzebują nagłego zabiegu. Mają czas, aby przygotować się fizycznie i psychicznie na to, co ich czeka. Niepokój związany z leczeniem to jednak zupełnie naturalna sprawa i nie da się go wyeliminować całkowicie.

Podczas operacji ciało doznaje kontrolowanego urazu. I choć organizm może po niej sprawnie i szybko dojść do siebie, to umysł potrzebuje na to więcej czasu. Stąd też zdarza się, że po zabiegu chirurgicznym pacjenci przez jakiś czas zgłaszają zaburzenia snu i wahania nastroju. Najczęstsza dolegliwość w tym zakresie dotyczy zazwyczaj spadku energii i obniżenia nastroju. W ciągu kilku tygodni od zabiegu wszystko powinno wrócić do równowagi. Jednakże wszelkie niepokojące zmiany nastroju (w tym te przedłużające się) warto omówić ze swoim lekarzem, fizjoterapeutą lub psychologiem. W takich momentach lepiej zadziałać na wyrost niż zbyt późno.

W procesie leczenia równie ważni co mały pacjent są jego rodzice. To oni zazwyczaj działają na wysokich obrotach i są w pełni zmobilizowani w trakcie leczenia ich dzieci. Choć jest to trudne, w szczególności kiedy wszystkie obowiązki spoczywają na barkach jednej osoby, warto przyjrzeć się również swoim dorosłym emocjom. Przeciążenie sprawami związanymi z opieką nad dzieckiem czasem prowadzi do sytuacji, kiedy po zakończonym etapie leczenia, gdy nadchodzi czas chwilowego uspokojenia, rodzic zamiast odpocząć, doświadcza znaczącego spadku nastroju, intensywnego lęku lub mocnego przeziębienia. Organizm wreszcie nie musi się mobilizować i zamiast spędzić czas na wymarzonym odpoczynku, dochodzi do odreagowania wszelkich nagromadzonych do tej pory napięć.

Rozpoczynając leczenie, warto przyjrzeć się swoim oczekiwaniom związanym z procesem terapeutycznym. Każdy człowiek marzy o zdrowiu i sprawności. Tym bardziej kiedy jest rodzicem i myśli o swoim dziecku. Chcąc dla swojej pociechy jak najlepiej, łatwo wpaść w pułapkę nadmiernych oczekiwań co do efektów leczenia. Dlatego też warto dokładnie omówić wszystko z lekarzem prowadzącym, aby wiedzieć, co jest możliwe, a co nie. Do takiej rozmowy warto również włączyć dziecko, w szczególności kiedy jest już na tyle duże, że samo opowiada o swoich planach i nadziejach. Zapytajcie dziecko, jak ono wyobraża sobie proces leczenia i jakich zmian chciałoby doświadczyć. Niektóre z nich z pewnością się wydarzą. Inne być może będą niemożliwe do zrealizowania i w takim wypadku warto zająć się emocjami związanymi z żalem i rozczarowaniem.

Na efekty leczenia czasem trzeba długo czekać. W międzyczasie może pojawiać się zniechęcenie oraz pytania „po co to wszystko? Czy naprawdę było warto?”.  Przypomnienie sobie wtedy, po co podjęliśmy się leczenia i jakie efekty ono przyniesie, może być pomocną strategią. W przypadku dzieci równie dobrze może zdziałać nagrywanie filmików np. z kolejnych zajęć fizjoterapii, a następnie porównywanie, jakie postępy już się zrobiło. Unaocznienie tego, co już osiągnęliśmy działa niezwykle motywująco. Pokazuje nam, że było warto podjąć ten wysiłek.

 

Źródła wiedzy i inspiracji, dzięki którym powstał ten artykuł:

Britteon, P., Cullum, N., & Sutton, M. (2017). Association between psychological health and wound complications after surgery. British Journal of Surgery