Nie lubimy czuć bólu. Kiedy się pojawia, chcemy pozbyć się go jak najszybciej. A kiedy przytrafia się naszym dzieciom… wtedy najchętniej zabralibyśmy go od nich i wzięli na siebie, aby tylko nie musiały cierpieć. I choć ból jest tak nieprzyjemnym odczuciem, zarówno fizycznie jak i emocjonalnie, to pełni bardzo ważną rolę.

Ból informuje nas o tym, że w naszym ciele dzieje się coś złego i przez to chroni nas przed niebezpieczeństwem. Dobitnie pokazuje, że mamy jak najszybciej zająć się bolącym miejscem.

Jak szkodliwy w skutkach jest brak odczuwania bólu, wiedzą osoby cierpiące na analgezję wrodzoną – schorzenie polegające na kompletnym nieodczuwaniu doznań bólowych. Na pierwszy rzut oka brzmi jak bajka. Jednakże ludzie ci, nie zdając sobie sprawy z tego, że robią sobie krzywdę, potrafią parzyć sobie jamę ustną i przełyk gorącą herbatą lub chodzić ze złamaną nogą bezwiednie pogarszając jej stan. Częściej ulegają poważnym wypadkom i zranieniom, ponieważ nie mają czujnika, który alarmowałby ich o tym, że w ich organizmach dzieje się coś złego.

Zatem warto spojrzeć na ból przychylniejszym okiem. Tym bardziej, że nie musimy biernie czekać aż sam minie. Możemy skorzystać z odkryć medycyny, która zna skuteczne sposoby na uśmierzanie dolegliwości bólowych. Oprócz rozwiązań farmakologicznych warto stosować także dodatkowe metody łagodzenia bólu, a są to m.in. relaksacja i pogłębione oddychanie, masaż, ciepłe lub zimne okłady.

Kiedy do naszego Instytutu przychodzą pacjenci, często możemy usłyszeć, że obawiają się bólu po operacji. To zupełnie naturalne, że taka obawa się pojawia. Nasz zespół medyczny dba o to, aby pacjent czuł się jak najlepiej w trakcie całego leczenia, a ból po operacji był łagodzony najprędzej jak to możliwe. W leczeniu przeciwbólowym ważne jest to, aby leki podawać o odpowiedniej porze i w dobrze dobranej dawce tak, żeby ból nie zdążył się nasilić. Personel medyczny przykłada starań, aby wszystko odbywało się na czas. Zdarzyć się jednak może, że dziecko zgłasza przed podaniem kolejnej dawki leku przeciwbólowego, że coś go boli lub rodzice zauważają, że maluch zachowuje się inaczej. Warto wtedy zgłosić swoje spostrzeżenia pielęgniarkom pełniącym dyżur na oddziale.

Każdy z nas w nieco inny sposób odczuwa ból. Zależy to od progu odczuwania bólu, który wzrasta wraz z wiekiem. Oprócz etapu rozwoju układu nerwowego, aktualny stan psychiczny odgrywa ważną rolę w odczuwaniu dolegliwości bólowych. Dlatego też warto słuchać dziecka i traktować poważnie to, co mówi. Być może z punktu widzenia dorosłego człowieka, dziecko nie ma powodów do odczuwania bólu. Kiedy odczuwa ono lęk, wtedy automatycznie napinają się mięśnie, co skutkuje wzmaganiem dolegliwości bólowych.

Kilka wskazówek:

Kiedy np. dziecko się przewróci i zaczyna płakać, unikajmy mówienia, że nic się nie stało. Z perspektywy dziecka wydarzyło się coś złego. Jeśli nie wiemy, co powiedzieć, wystarczy przytulić dziecko i dać mu do zrozumienia, że jesteśmy obok.

Możemy też wprowadzić skalę bólu, gdzie „1” oznacza, że ból jest minimalny, a „5” – to najgorszy ból na świecie. Takie oznaczanie doznań na skali warto wcześniej omówić w domu, aby dziecko wiedziało, o co w tym chodzi i w trudnej sytuacji potrafiło wykorzystać.

Warto także wspólnie stworzyć rysunek bólu (do tego celu przywołajcie w pamięci ból, który pojawił się u dziecka podczas upadku czy uderzenia się o coś). Niech ono narysuje, jak wyglądał tamten ból i nada mu imię. Kiedy go poznamy i oswoimy, łatwiej będzie sobie z nim poradzić. W pracy z pojęciem bólu warto przypominać dziecku, że ostatecznie, prędzej czy później, udało się go pozbyć.

Jeśli przygotowujesz dziecko do operacji lub innego zabiegu medycznego, opowiedz mu w prosty i przejrzysty sposób, co się będzie działo. Uprzedź je, że może doświadczyć bólu, ale zarówno Ty, jak i zespół medyczny zadbacie o to, żeby to był jak najmniejszy. Jeśli dziecko będzie zadawać pytania, nie okłamuj go. Odpowiadaj szczerze, adekwatnie do wieku dziecka.